Trochę teorii czyli jak to jest z tym wermutem

Wermut jest winem o charakterystycznym zapachu i smaku. Jego ojczyzną są Włochy. 

Wina które aromatyzowano ziołami były znane i lubiane już w czasach starożytnych. Ich produkcją zajmowali się zarówno Grecy jak i Rzymianie. Jednak historia wermutów, z którymi mamy do czynienia obecnie, sięga XVIII wieku. Współczesna receptura została opracowana w Turynie w 1786 roku przez miejscowego kupca imieniem Antonio Benedetto Carpano. Zalał on mieszankę korzenno-ziołową wódką winogronową, a następnie, powstałą miksturę uzupełnił białym winem gronowym. Efekt swojej pracy określił on mianem „wermut”. Etymologi tego słowa należy doszukiwać się w języku niemieckim gdzie oznacza ono po prostu piołun. Stanowi on bowiem główny dodatek aromatyczny wykorzystywany do produkcji tego trunku. Z początku wermut pijany był jako środek leczniczy. Jednakże od drugiej połowy XIX wieku zaczął on być traktowany jako popularny dodatek do koktajli. Pierwszą osobą, która rozpoczęła produkcję klasycznego wermutu na skalę masową był Włoch imieniem Carlo Gacia. Jest on również twórcą oryginalnej receptury “Gancia bianco”.

Czym zatem w istocie jest wermut? Zgodnie z włoskiem prawem termin ten zarezerwowany jest wyłącznie dla wina wyprodukowanego z domieszką określonych dodatków aromatyzujących (ziołowych i korzennych). Zawartość alkoholu nie powinna być mniejsza niż 16% i nie większa niż 21%. 

Zwyczajowo, mieszanka ziołowa, której używa się do jego produkcji obejmuje około 50 różnych ziół i przypraw. Do najczęściej stosowanych należą: 

• piołun,
• goździki
• owoce anyżu gwiaździstego
•  rozmaryn
• czarny bez
• jałowiec
• gorzkie migdały
• chinina
• majeranek 
• melisa
• tymianek
• szałwia 
• rumianek 
• chmiel 
  
• szafran
• koper
• kolendra
• kardamon
• skórka pomarańczowa 
• gałka muszkatołowa
• wanilia 
• imbir
• kora cynamonowa 
• sok z aloesu. 

Wermut często wzmacnia się poprzez dodatek spirytusu. Dosładza są go cukrem bądź karmelem. Dodatek karmelu zarezerwowany jest jednak wyłącznie dla wermutów czerwonych.
Skład dodatków jest oczywiście tajemnicą każdego producenta. Często o ich proporcjach i zawartości decyduje  produkcji.

Istnieją różne odmiany wermutu. Obecnie możemy wyróżnić następujące typy: 

- ze względu na kolor: 

1. biały
2. różowy
3. czerwony

- ze względu na smak: 

1. słodki i łagodny
2. wytrawny z wyczuwalną przewagą dodatków ziołowych
3. gorzki

Biorąc pod uwagę jego niezobowiązujący charakter pijany jest w różnych porach dnia. Wermuty wytrawne podaje się przeważnie jako aperitif. Dzieje się tak dlatego, że dodatek piołunu wspomaga trawienie. Te słodkie,wykorzystuje się zazwyczaj jako dodatek do koktajli. Podany solo doskonale komponuje się z dodatkiem cytryny, oliwki czy pomarańczy. Pija się go z lodem lub schłodzony do ok. –2^oC. W kuchni włoskiej często stosuje się go jako dodatek do zawiesistych sosów rybnych oraz potraw mięsnych i warzywnych. Zaletą wermutu jest to, że po otwarciu może stać nawet do kilka tygodni.

Wermut klasyfikuje się jako włoski produkt regionalny. W Piemoncie klasyfikuje się go jako produkt tradycyjny (P.A.T). Do czołowych producentów z okręgu turyńskiego należą takie marki jak Martini, Cinzano, Gancia, Cora oraz Barbero.

W miejscowości Pessione znajduje się muzeum win i fabryka Martini. Tam też odbywają się słynne światowe konkursy barmańskie „Bacardi-Martini Grand Prix”.