piątek, 30 czerwca 2017

"Winna" Szwajcaria

Jadąc do Szwajcarii zastanawiałam się dlaczego ich wina nie są popularnie/ogólnodostępne poza jej granicami? Cóż... okazuje się, że odpowiedź jest bardzo prosta - ich eksport wynosi zaledwie 1-2 %.
Jeśli chodzi o ilość wina spożywanego na osobę to mieszkańcy Szwajcarii zaliczają się do prawdziwych przodowników w Europie - więcej spożywa się go jedynie we Francji oraz w Portugalii.


Winorośle uprawia się w zasadzie w każdym kantonie, jednakże najwięcej wina produkuje się w Valais oraz w Vaud (kantony francuskojęzyczne). W skali kraju wytwarza się nieco ponad milion hektolitrów wina rocznie - praktycznie tyle samo białego co czerwonego. 
We włoskojęzycznym Ticino dominuje uprawa win czerwonych (tu najbardziej popularna jest odmiana Merlot). W kantonach francuskojęzycznych ceniona jest biała odmiana Chasselas, zaś w Szwajcarii niemieckojęzycznej przeważają wina czerwone (dominuje Pinot Noir). 
Produkcja wina opiera się na drobnych wytwórcach. Szwajcarskie wina jakościowe muszą mieć oznaczenie pochodzenia z jednego z następujących regionów: Geneva, Neuchatel (Three Lake), Ticino, Valais, Vaud lub Szwajcaria Niemiecka (Thurgau).


Najważniejsze odmiany winogron to:
  • czerwone: pinot noir (blauburgunder), gamay, merlot, gamaret, garanoir, syrah, humagne, cornalin (landroter), diolinoir, cabernet sauvignon i cabernet franc;
  • białe: chasselas (gutedel), müller-thurgau, chardonnay, sylvaner (rhin), pinot gris (malvasia), petite arvine, sauvignon blanc, pinot blanc, savagnin blanc (helda).
W Szwajcarii, prócz szczepów międzynarodowych, uprawia się również szczepy autochtoniczne. Należą do nich:


Gamaret – szczep czerwony, krzyżówka gamay i reichensteiner (biała odmiana). Daje intensywne w kolorze i dobrze skoncentrowane wina, dość ostre i taniczne.
Garanoir – szczep czerwony. Uważany za bliźniaczy szczep gamaret. Jest odmianą wcześnie dojrzewającą oraz bardziej owocową . Mniej skoncentrowany i mniej taniczny.
Humagne rouge – (oriou, petit rouge) – czerwona odmiana winorośli z Alp. Jest wytrzymały i dość późno dojrzewa. Uzyskuje się z niego wina o aromacie owoców leśnych.
Cornalin (landroter) – odmiana czerwona. Daje wina owocowe, o eleganckim bukiecie i intensywnym kolorze. 
Diolinoir – szczep czerwony. Uprawiany na dobrze naświetlonych zboczach kantonie Valais. Uzyskuje się z niego eleganckie, pełne wina o intensywnym kolorze i niezbyt ostrych, ale przyjemnych taninach.
Arvine (petite arvine) – szczep biały. Daje miękkie i wytrawne wina o lekko słonawym smaku.
Chasselas – (zwane fendant w Valais, a gutedel w niemieckojęzycznych kantonach) – historia tego białego szczepu nie jest do końca znana, ale jest to najprawdopodobniej jedna z najstarszych odmian uprawianych przez człowieka. Jest uprawiany również we Francji, w Niemczech (gutedel) i Nowej Zelandii. Chasselas jest najbardziej rozpowszechnioną odmianą w Szwajcarii. jest to odmiana na tyle mało charakterystyczna sama w sobie, że świetnie oddaje warunki klimatyczne i glebowe regionów, z których pochodzi. Stąd trudno określić cechy tego wina jednoznacznie, ponieważ bardzo różnią się wina z chasselas w zależności od pochodzenia.


Miałam okazję próbować win pochodzących z niemieckojęzycznego Zurychu (Deutsche Schweiz). Główne odmiany uprawiane w tym regionie to: pinot noir (często występuje pod nazwą blauburgunder), müller-thurgau (znany również jako riesling-sylvaner), rauchling (odmiana uprawiana wokół Jeziora Zuryskiego), gewürztraminer oraz pinot gris (lub ruländer). Miejscowe müller-thurgau charakteryzują się dobrą owocowością pinot gris są zwykle dość pełne i solidne, a gewürztraminery aromatyczne i mocne.
Prawdziwym zaskoczeniem okazały się dla mnie wina z winnic położonych w okolicach Zurychu. Pełne, aromatyczne i owocowe. Odznaczały się doskonałym balansem słodyczy i kwasowości. Określiłabym je po prostu jako bardzo dobrze pijalne :) Odrobinę schłodzone idealnie pasowały do ciepłych zuryskich wieczorów ;)