Grecja to wspaniały kraj. Wie o tym każdy, kto choć raz miał okazję spędzić tam urlop. Doskonałe jedzenie, przyjaźni ludzie, zabytki (choć, z reguły, nie tak dobrze zachowane jak te we Włoszech) oraz dobrej jakości alkohole. Tym wpisem postanowiłam udać się w sentymentalną podróż do odległej Grecji i na nowo przypomnieć sobie smak tamtejszego wina. Hellada ma długą tradycję produkcji wina.
W greckiej mitologii występowała postać Bahusa (znanego również jako Dionizos). Był on bogiem dzikiej natury, winnej latorośli oraz wina. Poświęcone mu było również doroczne święto w czasie którego:
"uczestnicy obrzędu przynosili ze sobą do sanktuarium gleukos - młode, słodkie wino - które właśnie podczas owych ceremonii po raz pierwszy w „nowym winnym roku” mieszano z wodą i pito".
W starożytnej Grecji spożywano duże ilości wina. Jedak na ogół rozcieńczano je wodą, ponieważ hołdowano zasadzie, iż mocne i nie rozcieńczane wina pijają wyłącznie barbarzyńcy. Do wina niekiedy dodawano również miód, żywicę sosnową, zioła, kozi ser oraz cebulę (!).
Niestety, obecnie wina greckie nie są już tak popularne wśród konsumentów europejskich. Pewne zmiany w greckim winiarstwie, należy wiązać z końcówką lat 60' XX
wieku. Grecja zaczęła otwierać się wówczas na działania mające zwiększyć eksport swych win poza granice kraju. Nowoczesne technologie oraz know-how, które zostały połączone z tradycją dają obecnie znakomite efekty. Wina greckie,
zarówno te z tradycyjnych odmian, jak i te wyrabiane ze światowych
szczepów, zaczynają stawać się coraz bardziej popularne i rozpoznawane.
W dzisiejszych czasach, w Grecji, uprawia się kilkaset gatunków latorośli. Tak jak i w innych winiarskich krajach Unii Europejskiej, wina greckie dzielą się na trzy podstawowe kategorie: wina
jakościowe, wina regionalne (gr. topikos oinos) oraz wina stołowe (gr. oinos epitrapezios).
Co do szczepów, to tylko kilkanaście z nich ma duże znaczenie w przemyśle winiarskim.
Należą do nich:
Winogrona białe
- Athiri
- Aidani
- Alexandrian Moschato
- Asirtiko
- Batiki
- Debina
- Monembasia
- Roditis
- Rombola
- Savatiano
- Vilana
- White Moschato
Winogrona czerwone
- Agiorgitiko
- Hamburg Moschato
- Kotsifali
- Krassato
- Liatiko
- Limnio
- Mandilaria
- Mavrodafni
- Mesenicola Black
- Moschofilero (szczep ten posiada czerwone grona, jednakże produkuje się z nich wina białe)
- Negoska
- Stavroto
- Vertzami
- Xinomauro
Winem, w którym zakochałam się w czasie mojego pobytu w Grecji jest Retsina. Jest to białe wino (wyrabiane najczęściej ze szczepu Savatiano), do którego dodaje się określoną ilość żywicy sosnowej. Dzięki temu nabiera ono unikalnego charakteru i specyficznego smaku.
Retsinę produkuje się na terenie całej Grecji, jednakże najbardziej popularna jest ona w okolicach Aten (Attyka). Retsinę najlepiej pić jako wino
młode, jednoroczne.
Podaje się ją schłodzoną do temperatury 8-10 oC.
Co tu dużo mówić. Wina greckie podbiły moje serce.
W końcu o ich walorach śpiewała sama Anna German (w piosence "Greckie wino" ;-)
EDIT:
EDIT:
Ciekawostką jest pochodzenie słowa "sympozjum" (gr. symposion). W języku greckim oznacza ono po prostu "wspólne picie wina". Zgodnie z informacjami, do których udało mi się dotrzeć w czasie sympozjum:
"....pito wino, greckim zwyczajem zmieszane z wodą (zazwyczaj jedna część wina przypadała na dwie lub trzy części wody). Do mieszania służyło naczynie zwane kraterem, a wino było najczęściej wytworem gospodarza. Przyjęcie mógł kończyć komos, pijacka procesja z pochodniami ku czci Dionizosa, boga wina...."
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz